Το Αιγαίο είναι χωρίς αμφιβολία αρχιπέλαγος Ιστορίας, Πολιτισμού και Κάλλους. Όμως παράλληλα το Αιγαίο υπήρξε για πολύ μεγάλο διάστημα και αρχιπέλαγος εξοριών και μαρτυρίων. Πολύ πριν το ανακαλύψουν οι περιηγητές του 19ου και οι τουρίστες του 20ού αιώνα, το είχαν γνωρίσει οι δούλοι της αρχαιότητας, οι εκτοπισμένοι, οι εξόριστοι και οι φυλακισμένοι όλων των εποχών. Η Δήλος υπήρξε το μεγαλύτερο δουλεμπορικό κέντρο της Ανατολικής Μεσογείου και ήδη οι Ρωμαίοι έστελναν εξορίστους στη Γυάρο. Πολύ πριν από τους τουριστικούς οδηγούς και τα δρομολόγια των κρουαζιερόπλοιων υπήρξαν άγραφοι οδηγοί των άγονων νησιών της εξορίας και δρομολόγια τρόμου και οδύνης, γνωστά μόνο στα θύματα της βίας και της καταπίεσης. Το λεύκωμα που κρατάτε στα χέρια σας δεν είναι ιστορικό δοκίμιο και δε φιλοδοξεί να καλύψει το σημαντικό κενό που υπάρχει στην καταγραφή της νεότερης ιστορίας του Αιγαίου. Ας θεωρηθεί μικρή προσφορά στη μνήμη όσων θανατώθηκαν, μαρτύρησαν, ή απλώς ταλαιπωρήθηκαν στα 29 νησιά του Αιγαίου, που παρουσιάζει.