Ο τόμος αποτελεί την πληρέστερη σφαιρική εικόνα της Ελλάδας και των προβλημάτων της, με βάση το γλωσσικό και τον αλύτρωτο Ελληνισμό του 19ου αιώνα. Οι προβλέψεις του σοφού βυζαντινολόγου πραγματοποιήθηκαν στην εποχή μας για να μας δείξουν τον δρόμο για το μέλλον. Μια πραγματική εγκυκλοπαίδεια γραμμένη με σύνεση, σοφία και γοητευτικό ύφος.

Το Ρέθυμνο, η πόλη και η ύπαιθρος, έχει μια εντυπωσιακή ιστορική πορεία, σημαντικά μνημεία και πολλές φυσικές ομορφιές. Όλα αυτά δίνονται με απλό τρόπο μέσα από τις 240 σελίδες του βιβλίου, τους χάρτες, τις διαδρομές που προτείνονται και τις 584 φωτογραφίες. Σκοπός του είναι να βοηθήσει τον επισκέπτη αλλά και το Ρεθυμνιώτη, να γνωρίσει βαθύτερα και να αγαπήσει περισσότερο αυτόν τον τόπο.

Πάνω από μισός αιώνας έχει κυλήσει από το θάνατο του ποιητή. Μα η φωνή του, αντί να σβήνει με το χρόνο, δυναμώνει. Γίνεται πιο ζεστή. Ηχεί πιο οικεία. Κι όλο κερδίζει η εκπληκτική πρόβλεψή του για το μέλλον.

Το όνομα του Μαγιακόφσκι ένα από τα πιο ψηλά ορόσημα στην ποίηση του κόσμου. Τα βιβλία του μεταφρασμένα διαβάζονται όπου γης. Η ζωή, η προσωπικότητά του, το έργο του - αντικείμενα έρευνας για πολλούς ειδικούς. Κι η τέχνη του, αυτός ο καινούργιος λόγος στην ποίηση που είπε ο Μαγιακόφσκι, ασκεί πάντα μια βαθιά επίδραση με τον επαναστατικό της δυναμισμό στο περιεχόμενο και τον επαναστατικό νεωτερισμό στη μορφή. Αυτός έμεινε ο Μαγιακόφσκι στην ιστορία της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Ο ποιητής που κατέβασε την ποίηση από τους σιντεφένιους πύργους και την έκανε εμβατήριο εφόδου της επανάστασης, κουβέντα με τα άμετρα πλήθη του λαού, με την ιστορία τους, την εποχή τους και την προοπτική τους. Ο ποιητής που έκανε την επικαιρότητα ποίηση και την ποίηση επικαιρότητα. Τέλος, ο ποιητής που αγαπήθηκε τόσο, μα και μισήθηκε με την ίδια σφοδρότητα.[...] "Ο Μαγιακόφσκι", έγραφε η εφημερίδα "Βετσέρναγια Μοσκβά" μετά το γυρισμό του ποιητή, "ανακάλυψε, όχι μονάχα την Αμερική, αλλά και κάτι νέες ιδιότητες που κρύβονταν μέσα του. Ο Μαγιακόφσκι γύρισε στη Μόσχα, όχι όπως ήταν. Οι εντυπώσεις του απ' την Αμερική ξύπνησαν μέσα στον ποιητή τις ιδιότητες του κοινωνιολόγου, του οικονομολόγου και του πολιτικού. Ο Μαγιακόφσκι θέλει τώρα όχι μόνο να δείξει, αλλά και ν' αποδείξει. Να πείσει, όχι μόνο με τα καλλιτεχνικά μέσα, αλλά και με γενικότερα θεωρητικά επιχειρήματα. Γι' αυτό και η διάλεξή του "Η δική μου ανακάλυψη της Αμερικής" ήτανε τόσο πρωτότυπη. Ο Μαγιακόφσκι δεν είδε μονάχα πολλά, αλλά και τα κατάλαβε βαθιά. Αποχτώντας νέες ιδιότητες ο ποιητής, δεν έχασε τις παλιές του". [...] (Νίκος Παπανδρέου, από τον πρόλογο της έκδοσης)

Πρόλογος του μεταφραστή

Πώς ανακάλυψα την Αμερική

Στίχοι για την Αμερική

Από το φιλολογικό χρονικό του ταξιδιού

Ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου έχει βραβευτεί από την Ακαδημία Αθηνών για τη δίτομη έκδοση "Μοναστήρια και Ερημητήρια της Κρήτης" που καλύπτει την ιστορία 360 παλαιών και νεώτερων μοναστηριών του νησιού. Σ' αυτό το βιβλίο συνοψίζει τα κυριότερα στοιχεία και προσφέρει στον αναγνώστη έναν εύχρηστο εκλαϊκευτικό τόμο, με 309 έγχρωμες φωτογραφίες άριστης ποιότητας, που καλύπτουν όλο το φάσμα του μνημειακού πλούτου και του χριστιανικού πολιτισμού της Κρήτης.

«Το βιβλίο αυτό δεν είναι ρεπορτάζ: ο ρεπόρτερ εξετάζει ένα παρόν σταθεροποιημένο του οποίου λίγο πολύ τυχαία περιστατικά στοιχεία εξηγούν το ένα το άλλο. Στην Κίνα σήμερα τίποτε δεν είναι τυχαίο: το κάθε τι παίρνει το νόημά του από το κοινό μέλλον. Το παρόν καθορίζεται από το παρελθόν που ξεπερνάει και τις καινοτομίες που αναγγέλει: θα το παραμορφώναμε να το θεωρούσαμε οριστικοποιημένο. Δεν είναι παρά ένας σταθμός σ αυτή τη «μεγάλη πορεία» που πραγματοποιεί ειρηνικά η Κίνα από τη δημοκρατική επανάσταση στη σοσιαλιστική. Δεν είναι αρκετό επομένως να τον περιγράψει κανείς: πρέπει να τον εξηγήσει. Αυτό ακριβώς προσπάθησα να κάνω».

Σιμόν ντε Μπωβουάρ

Το βιβλίο του Β. Μπεράρ αναφέρεται στα τέλη του περασμένου αιώνα και παρουσιάζει με γλαφυρό (αλλά και σοβαρό) τρόπο το Μακεδονικό πρόβλημα, προ της «δυναμικής» επιλύσεώς του. Ξεπροβάλλουν ανάγλυφοι οι ανταγωνισμοί των διαφόρων εθνοτήτων και η ανάπτυξη του εθνισμού σε βάρος της θρησκείας, που μέχρι τότε αποτελούσε το διακριτικό γνώρισμα των κατοίκων της περιοχής (ορθόδοξος:Έλληνας, μωαμεθανός:Τούρκος) περιγράφοντας τα όργια της προπαγάνδας, επισημαίνεται η θαυματουργή δύναμη της παιδείας και της γλώσσας. Άσχετα αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς με τις απόψεις του συγγραφέα, άσχετα από το αν ορισμένα σημεία του βιβλίου δίνουν την εντύπωση ότι ανήκουν οριστικά στο παρελθόν, πιστεύουμε ότι είναι πολύ επίκαιρο. Έτσι, η αναζωπύρωση κάποιων εστιών, που κανείς δεν μπορεί να προφητέψει που θα καταλήξει, η περιγραφή της νοοτροπίας των ανθρώπων της εποχής (ιδίως των Ελλήνων που μας αφορούν), η παράθεση αρετών και ελαττωμάτων (τα περισσότερα από τα τελευταία καταταλανίζουν και το σημερινό Έλληνα), αποδεικνύουν το «αληθές του λόγου» περί επικαιρότητας.

Πρόλογος / Κίνα / Κούβα / Λιβύη / Σοβιετική Ένωση

Το Πήλιο του μύθου και της παράδοσης, της φυσικής ομορφιάς και της τέχνης, του χθες και του σήμερα. Το Πήλιο των ξεχασμένων διαδρομών, των τοξωτών γεφυριών και των μοναχικών εξωκλησιών. Το θεϊκό βουνό των Κενταύρων, που στέκει πρώτο σε ομορφιά ανάμεσα στα βουνά της Ελλάδας, θέλησα να γνωρίσω περπατώντας στις ξεχασμένες διαδρομές των μονοπατιών και καλντεριμιών του. Κι όσο περπατούσα και ξεχνιόμουν μέσα στις ρεματιές και στις δασωμένες πλαγιές του, τόσο μ' έπνιγε η πίκρα και το παράπονο, γνωρίζοντας την εγκατάλειψη και την αδιαφορία των ανθρώπων. Κάθε φορά που έβρισκα ένα καλντερίμι κλεισμένο από την αδιαπέραστη βλάστηση, κάθε φορά που έβλεπα ένα πέτρινο γεφύρι σκεπασμένο με αγριόχορτα, λες κι ήταν στοιχειωμένο, παραγκωνισμένο από τη ζωή των ανθρώπων και θυσιασμένο στο βωμό της καταστροφικής εξέλιξης, ένα μαύρο σύννεφο σκοτείνιαζε την ψυχή μου. Μαζί όμως μια ικανοποίηση κι ένας ακράτητος ενθουσιασμός ορθώνονταν μέσα μου και μου έδιναν κουράγιο, που μέρα με τη μέρα έγιναν πείσμα ακατανίκητο, να περπατήσω όλες τις παλιές διαδρομές του γνωστού και άγνωστου Πηλίου και να τις ξαραχνιάσω.

Έτσι χάραξα ένα πρόγραμμα, που σε πρώτη φάση θα περπατούσα όλες τις παλιές επίσημες διαδρομές, θα τις χαρτογραφούσα και μαζί θα έκανα μια αδρή περιγραφή της κάθε διαδρομής. Και ξεκινώντας από το Μάρτιο του 1994, περπατώντας σχεδόν κάθε μέρα, κατάφερα μέχρι το Δεκέμβριο του ίδιου έτους να υλοποιήσω αυτή την πρώτη φάση του προγράμματός μου, και να μπορέσω σήμερα να κυκλοφορήσω ετούτον τον "Οδηγό του Πηλίου για περιπατητές".

Στη δεύτερη φάση του προγράμματός μου φιλοδοξώ ν' ανοίξω όλες εκείνες τις διαδρομές που αναφέρω ότι έχουν κλείσει, και να τις σηματοδοτήσω με ταμπέλες, ώστε να μπορέσω να τις κάνω βατές στον καθένα που θα θελήσει να τις περπατήσει. Και, όσο κι αν φαίνεται δύσκολη αυτή η δεύτερη φάση, δεν είναι όμως ακατόρθωτη.

Τελειώνοντας ετούτα τα λίγα λόγια της εισαγωγής μου, θα ήθελα να ευχαριστήσω τρεις επώνυμους απλούς πηλιορείτες που, αν και πολλοί αρμόδιοι παράγοντες έδειξαν αδιαφορία για το έργο ετούτο και μου γύρισαν την πλάτη, αυτοί οι τρεις απλοί άνθρωποι, δίχως κανένα συμφέρον, έτρεξαν να με βοηθήσουν. Είναι ο Δημήτρης Κουτσιμπάνας αγροφύλακας Κεραμιδίου, ο Απόστολος Βέτσικας από την Κερασιά και ο Κωνσταντίνος Ανέστης από την Αργαλαστή. Επίσης θέλω να ευχαριστήσω τον αγαπητό Διευθυντή Δασών Μαγνησίας, Στάθη Σταθαράκο, ο οποίος από την πλευρά του συνέβαλε το κατά δύναμη με προθυμία.

ΠΡΟΛΟΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

ΟΣΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ

ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ

ΜΑΚΑΡΙΩΤΙΣΣΑ

ΣΑΓΜΑΤΑΣ

ΔΟΜΠΟΣ

Δημήτρης Νικορέτζος, μετά τα «Ανέκδοτα γράμματα του Οδυσσέα Ελύτη στον Ε. Tériade» (2006) και τον «Άγνωστο Ελύτη της Μυτιλήνης» (2009), μας έδωσε ένα ακόμη σημαντικό βιβλίο λεσβιακού και πανελλήνιου ενδιαφέροντος: αξιοποίησε το αρχείο της οικογένειας Αλεπουδέλη και πιο συγκεκριμένα του ανιψιού του Ελύτη και εγγονού του Θρασύβουλου Αλεπουδέλη, Κωστή Ιωάννου, το οποίο περιείχε σπουδαία ιστορικά έγγραφα, καρτ-ποστάλ και φωτογραφίες του Ελευθερίου Βενιζέλου, βγαλμένες στη βεράντα, στα σαλόνια και στον κήπο του αρχοντικού στη Σουράδα.

Τα ντοκουμέντα αυτά έρχονται για πρώτη φορά στο φως και αναφέρονται πέραν των άγνωστων φωτογραφιών και στην αλληλογραφία-επιστολές του Ελευθερίου Βενιζέλου και του ιδιαίτερου γραμματέα του, Κλέαρχου Μαρκαντωνάκη, με το Θρασύβουλο Αλεπουδέλη.

Ο Δημήτρης Νικορέτζος πήρε το υλικό αυτό και σε συνδυασμό με την έρευνα που πραγματοποίησε, μας έδωσε ένα ιστορικό χρονικό με τις τέσσερις επισκέψεις του Ελευθερίου Βενιζέλου στη Λέσβο, όπως αυτές αναδείχθηκαν από τις περιγραφές και τα δημοσιεύματα του τοπικού Τύπου της εποχής και συγκεκριμένα των εφημερίδων «Λέσβος», «Σάλπιγξ», «Ελεύθερος Λόγος» και «Ταχυδρόμος».

Αναλυτικότερα οι τίτλοι των επτά κεφαλαίων έχουν ως εξής: Ιστορική αναφορά στις επισκέψεις του Βενιζέλου στη Λέσβο και της φιλοξενίας του στην έπαυλη του Θρασύβουλου Αλεπουδέλη, Το πρώτο ταξίδι (25 Απριλίου - 26 Μαΐου 1915) - Εικόνες από την πρώτη επίσκεψη του Βενιζέλου στη Λέσβο (1915), Το δεύτερο Ταξίδι (24 - 25 Σεπτεμβρίου 1916), Το τρίτο ταξίδι (12 Δεκεμβρίου 1916), Το τέταρτο ταξίδι (13 - 15 Μαΐου 1934) - Εικόνες από την τέταρτη επίσκεψη του Βενιζέλου στη Λέσβο (1934), Επιστολές Βενιζέλου και Κλέαρχου Μαρκαντωνάκη (ιδιαίτερου γραμματέα του) στο Θρασύβουλο Αλεπουδέλη, Εικόνες της παλιάς Μυτιλήνης.

Μια άλλη Ελλάδα, η "Ελλάδα των λιμνών", μαγική και ανεξερεύνητη, γεμάτη χρώματα και μοναδικές φυσικές ομορφιές, μας φέρνει κοντά στην πραγματική ζωή και μας προσκαλεί να την γνωρίσουμε. Το αντίκρυσμα της Ελλάδας αυτής ταξιδεύει το βλέμμα και ελευθερώνει τις αισθήσεις σε κόσμους απαράμιλλης ομορφιάς. Απέραντες εκτάσεις με νερό που περιβάλλει ξεχωριστή χλωρίδα και καλυμμένες μερικές φορές με νούφαρα, πλημμυρίζουν την ύπαρξή μας με πρωτόγνωρα συναισθήματα. Οι λίμνες είναι ένας σημαντικός εσωτερικός όγκος ακίνητου νερού, αλμυρού ή γλυκού, μεγάλοι υγρότοποι ανεκτίμητης αξίας.

Η σειρά των ιστορικών ντοκουμέντων που έχουμε μέχρι σήμερα εκδώσει συμπληρώνεται με ένα γνήσιο κόσμημα μεγάλης ιστορικής και λογοτεχνικής αξίας. Η σημασία του αναγνωρίστηκε από την στιγμή που εκδόθηκε, διότι χρησιμοποιήθηκε ευρύτατα ως αναφορά ακόμα και στους περίφημους ταξιδιωτικούς οδηγούς "Baedeker". Αποσπάσματα του αναφέρονται και στο σχολικό βιβλίο της Γ΄ Λυκείου. Καιρός ήτανε να δει το φως της δημοσιότητας εκατό χρόνια μετά την πρώτη του έκδοση στην Γαλλία. Η εκατονταετία όμως αυτή συμπίπτει με τα εβδομήντα χρόνια της αποφράδας ημέρας του ελληνισμού και ειδικότερα του μικρασιατικού. Η σύμπτωση αυτή υπογραμμίζει με τα πλέον μελανά χρώματα μια τραγική αντίθεση. Η εκπληκτική οικονομική, κοινωνική, πολιτισμική άνθιση του υπόδουλου Ρωμιού στα τέλη του 19ου αιώνα, όπως αναδεικνύεται από την επιτόπια έρευνα του Gaston Deschamps, μετατρέπει την έξοδο του 1922 σε λύση κλασικής ελληνικής τραγωδίας και δικαιολογεί την άποψη του πατριάρχη Αθηναγόρα πως "η πόλη δεν έπεσε το 1453 αλλά το 1922". [...] (Από την έκδοση)

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

ΟΛΑΙ, ΠΛΗΝ ΕΞΗΚΟΝΤΑ

ΗΤΑΝ ΑΝΟΙΓΜΑ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΞΩ ΚΟΣΜΟ

Η ΑΘΗΝΑΪΚΗ ΤΑΒΕΡΝΑ

ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΦΡΑΓΚΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΣΜΩΝ

ΑΓΟΡΑ, ΤΣΑΡΣΙ Η ΠΑΖΑΡΙ

ΠΛΑΚΑ

ΩΣ ΚΟΠΑΔΙΩΝ ΛΕΥΚΩΝ ΑΜΝΑΔΩΝ

ΣΤΙΣ ΤΡΙΑΝΤΑΔΥΟ ΚΟΛΩΝΕΣ

ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΕΡΠΕΝΤΖΕ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ ΣΤΑΔΙΟ

Η ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΩΝ ΑΝΩΝΥΜΩΝ

ΚΑΙ ΝΑ ' ΤΑΝΕ ΣΑ ΝΑ ' ΠΑΙΞΕΣ ΜΕΣ΄ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΟΥΡΓΕΙΟ

ΠΡΟΣΩΠΑ, ΘΕΣΜΟΙ ΚΑΙ ΧΩΡΟΙ

Η εξαφάνιση του Τζόρτζ Λι Μάλορι και του Άντριου Κόμιν Ιρβάιν στο Έβερεστ το 1924 είναι ένα από τα ανθεκτικότερα άλυτα μυστήρια του 20ού αιώνα. Ο Μάλορι, ο μεγαλύτερος Βρετανός ορειβάτης του καιρού του, και ο Ιρβάιν, ο δυνατός, νεαρός κι αρχάριος σύντροφός του, ήθελαν λίγες εκατοντάδες μέτρα για να γίνουν οι πρώτοι άνθρωποι που θ' ανέβαιναν στην ψηλότερη κορυφή του κόσμου, όταν ξαφνικά χάθηκαν μες στην ομίχλη και πέρασαν στην ιστορία, χωρίς κανείς ποτέ να τους ξαναδεί. Την 1η Μαΐου 1999, η Ερευνητική Αποστολή για τους Μάλορι και Ιρβάιν ανακάλυψε τη σορό του Τζορτζ Μάλορι - σε άριστη κατάσταση - ψηλά στην ανεμοδαρμένη Βόρεια Πλευρά του Έβερεστ. Όμως στις τσέπες του νεκρού και γύρω στο βουνό βρήκαν και απαντήσεις στο ερώτημα που βασάνιζε ιστορικούς και ορειβάτες: Άραγε τα κατάφεραν ν' ανέβουν στην κορυφή; Κι αν τα κατάφεραν, τι τους συνέβη; Στο βιβλίο παρουσιάζονται τα ευρήματα της Αποστολής και γίνεται εκτίμηση της σημασίας τους για την τελευταία, κρίσιμη μέρα των Μάλορι και Ιρβάιν. Αποκαλύπτεται επιτέλους το σκοτεινότερο μυστήριο στα χρονικά των εξερευνήσεων. Είναι μια εκπληκτική ιστορία επιμονής, θάρρους και ακατάβλητου πνεύματος.

Φεβρουάριος 1924. Για πρώτη φορά μια ξένη γυναίκα, μια Ευρωπαία, καταφέρνει να εισχωρήσει στη Λάσα, την απαγορευμένη πρωτεύουσα του Θιβέτ. Η Αλεξάνδρα Νταβίντ-Νελ χρειάστηκε πέντε περίπου μήνες για να κερδίσει το πιο παράτολμο στοίχημα. Πέντε μήνες μοναξιάς και περιπλάνησης στα απέραντα υψίπεδα της «Χώρας των Χιονιών». Πενήντα πέντε χρόνων εκείνη την εποχή η Νελ, μεταμφιεσμένη σε ζητιάνα, διασχίζει πεζή μια απόσταση χιλιάδων μιλίων σε τρομακτικές συνθήκες, αντιμετωπίζοντας όχι μόνον τα πιο ακραία καιρικά φαινόμενα αλλά και τις επιθέσεις αδίστακτων ληστών, στις αχανείς χιονισμένες στέπες της μυθικής χώρας. Μια απίστευτη, συναρπαστική περιπέτεια που η Νελ καταγράφει με εκπληκτική ενάργεια, ένταση και δυναμισμό, παραδίνοντας έτσι σπάνιες σελίδες αυθεντικής ταξιδιωτικής λογοτεχνίας. Μια ανατρεπτική, εκστατική ματιά στα Άδυτα του Θιβέτ. 

Στο επίμετρο του βιβλίου περιλαμβάνεται σύντομη αναδρομή στην ιστορία του Θιβέτ και σημαντικές πληροφορίες για τις συνθήκες που επικρατούν στην περιοχή σήμερα. 

Αλεξάνδρα Νταβίντ-Νελ (1868 - 1969)

από τη Βάλια Σερέτη

Πρόλογος

από τον Peter Hopkirk

Εισαγωγή

από την Αλεξάνδρα Νταβίντ-Νελ

Κεφάλαια 1 - 8

Επίμετρο

από τη Βάλια Σερέτη

Το ταξιδιωτικό αυτό κείμενο του A. Proust αναφέρεται στην Αθήνα των μέσων του 19ου αιώνα και περιγράφει την κοινωνική ζωή της πόλης, την νοοτροπία των κατοίκων της, τα μνημεία της.

Ο συγγραφέας δεν αρκείται στην απλή περιγραφή, αλλά με μάτι διεισδητικό αποκαλύπτει τα προβλήματα της πόλης, αναλύει και κρίνει γεγονότα, πρόσωπα και καταστάσεις. Προβλέπει ακόμα το μέλλον της και μας λύνει πολλές απορίες για όσα συμβαίνουν σήμερα, επισημαίνοντας τα κακώς κείμενα εκείνης της εποχής, τα οποία εξογκωμένα εξακολουθούν να βασανίζουν και τώρα ακόμα τους Αθηναίους, περιμένοντας μάταια από τότε τη λύση τους.

 Οι πρώτες ανασκαφές

Τα πρώτα οικιστικά και ρυμοτομικά προβλήματα

Τα μνημειώδη και τα φιλανθρωπικά οικοδομήματα

Οι δρόμοι της Αθήνας

Οι συνήθειες των Αθηναίων

Το γλωσσικό ζήτημα

Η σύγκρουση Δύσης και Ανατολής

Η πολιτική

Εκδρομές στην Κηφισιά, στο Σούνιο, στα βουνά

Οι Αθηναίες και η οικογένεια

Η αθηναϊκή οικογένεια

Η αθηναϊκή κοινωνία

Ο Όθωνας και η αυλή του

Η αξία του βυζαντινού πολιτισμού

Η εκκλησία και η ορθοδοξία

Τα γράμματα και οι εκπρόσωποί τους

[...] Ξεκινήσαμε τον Οκτώβρη του 1995 από τρεις διαφορετικές κατευθύνσεις για το Βελιγράδι: ο ένας από την περιοχή του Ζάλτσμπουργκ, διασχίζοντας Αυστρία και Ουγγαρία (εντέλει πήρε βέβαια το δικό του αυτοκίνητο), ο άλλος από την Κολονία μ' ένα αεροπλάνο της Lufthansa κι ο τρίτος από ένα παρισινό προάστιο, περνώντας με το αυτοκίνητο από τη Λωραίνη και την Ελβετία, μετά με τη Swissair από τη Ζυρίχη, στο πλευρό τής Σ. Έτσι αυτό ήταν ένα από τα λίγα ταξίδια της ζωής μου που δεν έκανα μόνος μου· και το πρώτο κατά το οποίο δεν έμεινα σχεδόν ποτέ ασυνόδευτος. [...]

Πέτερ Χάντκε

Μια περιήγηση στα Χανιά, τη Σούδα, το Ρέθυμνο, το Αρκάδι, τον Χάνδακα, το Ηράκλειο, την Ιεράπετρα, το Λασίθι, τα Μάλια, τη Σητεία, τη Γόρτυνα, τη Σαμαριά κ.λπ., λίγο πριν ξεσπάσει η Επανάσταση του 1821