"Τώρα είχαμε στρέψει τη μούρη του σαραβαλιασμένου αμαξιού μας προς Νότο και κατευθυνόμασταν στο Καστλ Ροκ του Κολοράντο, ενώ ο ήλιος κοκκίνιζε κι οι βράχοι των βουνών προς τη Δύση φαινόντουσαν σαν μπυραρία του Μπρούκλιν σ' ένα νοεμβριάτικο σούρουπο".

"Μερικές ημέρες, τέλη Αυγούστου στον τόπο μας μοιάζουν με τούτη, ο αέρας ισχνός και ανήσυχος, σαν αυτόν εδώ, με μέσα του ένα κάτι θλιμμένο και νοσταλγικό και γνώριμο"

‘Όπως σήμερα δεν υπάρχει υποκατάστατο, έτσι δεν υπήρχε και τότε· ένα τενεκεδένιο ταμπούρλο με κόκκινες φλόγες σε λευκό φόντο μιλά από μόνο του, δεν χρειάζεται συνηγόρους’.