"Από κείνα όμως ακόμα τα χρόνια για μένα δεν υπήρχε καμία αμφιβολία πάνω σ 'αυτό το θέμα: δε μου άρεσε αυτό που ονομάζουμε "σαρκικές απολαύσεις" επειδή πράγματι είναι πάντα ανούσιες. Εμένα το μόνο που μου άρεσε, ήταν καθετί που θεωρούμε "βρώμικο". Ούτε κι η συνηθισμένη κραιπάλη μ 'ικανοποιούσε, κάθε άλλο μάλιστα, γιατί αυτή το μόνο που κάνει είναι να βρομίζει την κραιπάλη, κι αφήνει απείραχτο, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, κάτι ανώτερο κι απόλυτα καθαρό. Η κραιπάλη που ξέρω εγώ, σπιλώνει όχι μόνο το κορμί μου και τις σκέψεις μου, αλλά και καθετί που μπορεί να συλλάβει μπροστά της το μυαλό μου, δηλαδή το μέγα έναστρο σύμπαν που δεν παίζει παρά μόνο το ρόλο σκηνικού."

Ο ήρωας της «Πορνογραφίας» ο Φρέντερικ, είναι ένας Χριστόφορος Κολόμβος που ξεκινάει να ανακαλύψει άγνωστες ηπείρους. Τι ψάχνει; Αυτήν ακριβώς τη νέα ομορφιά, τη νέα ποίηση που κρύβεται ανάμεσα στον ώριμο άνθρωπο και στον νέο. Είναι ένας ποιητής με μια συνείδηση αναπτυγμένη στα ακρότατα σημεία, τουλάχιστον έτσι θέλησα να είναι! Στις μέρες μας όμως είναι δύσκολο να σε καταλάβουν. Ορισμένοι κριτικοί είδαν στο πρόσωπο του Φρέντερικ ούτε λίγο ούτε πολύ έναν Σατανά, άλλοι πάλι, κυρίως αγγλοσάξονες, αρκέστηκαν σ' έναν πιο ευτελή χαρακτηρισμό: τον είπαν ηδονοβλεψία. Ο δικός μου ο Φρέντερικ δεν είναι ο Σατανάς ούτε ηδονοβλεψίας, μοιάζει πολύ περισσότερο με έναν σκηνοθέτη, ή μ' ένα χημικό, έτσι καθώς προσπαθεί να πετύχει, συνδυάζοντας μεταξύ τους τους ανθρώπους, ένα καινούργιο ποτό που αποτελείται από σαγήνε