Η ΕΦΙΑΛΤΙΚΗ σκιά ενός «δράκου» έπεσε βαριά, κα­ταθλιπτική, στην ήσυχη πό­λη της Θεσσαλονίκης, στις αρχές του 1959. Τρία απα­νωτά εγκλήματα μέσα σε 45 ημέρες, με ισάριθμους νε­κρούς και δύο βαριά τραυ­ματισμένους ανθρώ­πους, σκόρπισαν ρίγη τρόμου στους φιλήσυχους κα­τοίκους της συμπρωτεύουσας και αναστάτωσαν τις διωκτικές αρχές.

ΣΧΕΔΟΝ 5 χρόνια μετά, το Δεκέμβριο του 1963, συ­νελήφθη ένας νέος, ο 24χρονος Αριστείδης Παγκρατίδης, γιατί μπήκε νύχτα στο ορφανοτροφείο «Μ. Αλέξανδρος» της πόλης, «αναζητώντας γυναίκα». Ομολόγησε ότι «είναι ο “δράκος” της Θεσσαλονί­κης», για να ανακαλέσει αμέσως μετά, να καταδικα­στεί «τετράκις εις θάνατον» (1966) και να εκτελεστεί (1968), κραυγάζοντας ως την τελευταία στιγμή ότι εί­ναι αθώος.

ΣΗΜΕΡΑ, 30 ΧΡΟΝΙΑ ακριβώς μετά την περίοδο των εγκλημάτων που συγκλόνισαν τη συμπρωτεύουσα (και τη χώρα), το βιβλίο αυτό έρχεται ν’ αποδείξει ότι:

Δεν υπήρξε ποτέ «δράκος». Ο Αριστείδης Παγκρατίδης δεν ήταν ο δρά­στης των συγκεκριμένων εγκληματικών ενεργειών – του (ανύπαρκτου άλλωστε…) «δράκου» — και δεν υπήρχαν στοιχεία σε βάρος του για να καταδικαστεί. ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ, ότι τελικά εκτελέστηκε ένας ΑΘΩΟΣ.

ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ, το βιβλίο αυτό έρχεται να φωτίσει μια σχεδόν άγνωστη πτυχή της υπόθεσης: την… π ολ ι τ ι κ ή!..