Η ΕΦΙΑΛΤΙΚΗ σκιά ενός «δράκου» έπεσε βαριά, καταθλιπτική, στην ήσυχη πόλη της Θεσσαλονίκης, στις αρχές του 1959. Τρία απανωτά εγκλήματα μέσα σε 45 ημέρες, με ισάριθμους νεκρούς και δύο βαριά τραυματισμένους ανθρώπους, σκόρπισαν ρίγη τρόμου στους φιλήσυχους κατοίκους της συμπρωτεύουσας και αναστάτωσαν τις διωκτικές αρχές.
ΣΧΕΔΟΝ 5 χρόνια μετά, το Δεκέμβριο του 1963, συνελήφθη ένας νέος, ο 24χρονος Αριστείδης Παγκρατίδης, γιατί μπήκε νύχτα στο ορφανοτροφείο «Μ. Αλέξανδρος» της πόλης, «αναζητώντας γυναίκα». Ομολόγησε ότι «είναι ο “δράκος” της Θεσσαλονίκης», για να ανακαλέσει αμέσως μετά, να καταδικαστεί «τετράκις εις θάνατον» (1966) και να εκτελεστεί (1968), κραυγάζοντας ως την τελευταία στιγμή ότι είναι αθώος.
ΣΗΜΕΡΑ, 30 ΧΡΟΝΙΑ ακριβώς μετά την περίοδο των εγκλημάτων που συγκλόνισαν τη συμπρωτεύουσα (και τη χώρα), το βιβλίο αυτό έρχεται ν’ αποδείξει ότι:
Δεν υπήρξε ποτέ «δράκος».
Ο Αριστείδης Παγκρατίδης δεν ήταν ο δράστης των συγκεκριμένων εγκληματικών ενεργειών – του (ανύπαρκτου άλλωστε…) «δράκου» — και δεν υπήρχαν στοιχεία σε βάρος του για να καταδικαστεί. ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ, ότι τελικά εκτελέστηκε ένας ΑΘΩΟΣ.
ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ, το βιβλίο αυτό έρχεται να φωτίσει μια σχεδόν άγνωστη πτυχή της υπόθεσης: την… π ολ ι τ ι κ ή!..