Φιλόσοφος, φυσικός επιστήμονας μα πάνω απ' όλα ποιητής εκ φύσεως και κατ' επιλογήν, στη ζωή και την τέχνη του, ο Νοβάλις (φιλολογικό ψευδώνυμο του Φρειδερίκου φον Χάρντενμπεργκ, 1772 - 1801) σάρκωσε κατά τρόπο ιδανικό και αξεπέραστο την επαγγελία του περί «μαγικού ρεαλισμού» αλλά και ολόκληρο το κίνημα και την εποχή του ρομαντισμού. Το ημιτελές αυτό μυθιστόρημα, που ο πρόωρα χαμένος συγγραφέας του έβλεπε ως μια «αποθέωση της ποίησης», εμπνέεται από την αναζήτηση του γαλάζιου λουλουδιού, αυτού του κατεξοχήν ρομαντικού συμβόλου. Ο ήρωάς του φέρει το όνομα του μεγάλου ποιητή και ραψωδού Χάινριχ φον Οφτερντίνγκεν, μιας μορφής θρυλικής και συγχρόνως ιστορικής από τον γερμανικό μεσαίωνα. 

Ποια είναι τα μυστικά των ευτυχισμένων ανθρώπων;

Η ΔΑΝΙΑ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΠΟΛΛΟΥΣ Η ΠΙΟ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.

Ο Μάικ Βάικινγκ προσπαθεί να καταλάβει τι κάνει τους ανθρώπους ευτυχισμένους σε ολόκληρο τον κόσμο. Για να απαντήσει στο ερώτημα δεν περιορίζεται μόνο στη συνταγή των Δανών, αλλά θέτει ερωτήματα που μας απασχολούν όλους:

- Τα χρήματα φέρνουν την ευτυχία;

- Πόσες ώρες πρέπει να εργαζόμαστε;

- Οι πόλεις μάς κάνουν πιο δυστυχισμένους;

Από το πώς αξιοποιούμε δημιουργικά τον πολύτιμο ελεύθερο χρόνο μας μέχρι την ποιότητα των σχέσεών μας, αυτός ο οδηγός συγκεντρώνει συμβουλές από τις πιο ευτυχισμένες γωνιές του πλανήτη και μας προσκαλεί να ανακαλύψουμε το Lykke στη ζωή μας.

Lykke (Luu-kah): Ευτυχία

ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΟΥ ΘΗΣΑΥΡΟΥ

ΠΩΣ ΜΕΤΡΑΤΕ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ;

ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΟΤΗΤΑ

ΧΡΗΜΑ

ΥΓΕΙΑ

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ

ΚΑΛΟΣΥΝΗ

ΣΥΝΑΡΜΟΛΟΓΩΝΤΑΣ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ

ΤΟ 1ο ΑΝΟΙΧΤΟ ΓΡΑΜΜΑ

ΤΟ 2ο ΑΝΟΙΧΤΟ ΓΡΑΜΜΑ

ΤΟ 3ο ΑΝΟΙΧΤΟ ΓΡΑΜΜΑ

ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΜΥΣΤΙΚΗ ΚΡΑΤΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ. ΒΙΕΝΝΗ

ΟΛΟΙ ΣΤ' ΑΡΜΑΤΑ ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗ ΝΙΚΗ

Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ Η ΑΠΟΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΛΑΪΚΟ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

ΤΟ ΣΤΙΛΕΤΟ ΤΟΥ ΤΙΤΟ ΧΤΥΠΑ ΠΙΣΩΠΛΑΤΑ ΤΗ ΛΑΪΚΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ

ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ - ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ

ΜΕΡΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ

ΤΕΛΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΣΤΗΝ 3η ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΚΚΕ

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΜΑΣ

Στην Ελλάδα δεν μπόρεσαν οι πολιτικοί ηγέτες της χώρας να δουν έγκαιρα την πραγματικότητα μέσα και έξω από τα σύνορά μας και να διαμορφώσουν ένα εθνικό όνειρο που θα ενεργοποιούσε τα αποθέματα δύναμης του ελληνισμού. Μας πνίγει η πολιτική μετριότητα, το μορφωτικό έλλειμμα, η αδυναμία να αντισταθούμε στις υπαγορεύσεις των συμμάχων μας. Αλλοτριωθήκαμε ως άτομα και κοινωνία. Οι αδυναμίες του εμείς, οι στόχοι της Δύσης και, κυρίως των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ, το γεωπολιτικό ανισοζύγιο με την Τουρκία συντηρούν πρόβλημα εθνικής ασφάλειας. Η ουσία βρίσκεται στο ότι επιχειρείται να διακοπεί η ενότητα του ελληνισμού διαμέσου του Αιγαίου. Τα σύνορά μας και τα νόμιμα δικαιώματά μας θα τα εξασφαλίσουμε εμείς, με τη δική μας δύναμη. Επιλογή μας πρέπει να είναι το δίκαιον πράττειν, το καλώς πολιτεύεσθαι, το σωφρόνος ζειν και το μέχρι θανάτου μάχεσθαι τοις πολεμίοις. Στο βιβλίο του ο συγγραφέας αφηγείται, προβληματίζεται, εκτιμά και προτείνει για ζητήματα με τα οποία συναντήθηκε στην πολύχρονη θητεία του στις ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις.

Πρόλογος

ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΕΙΝΗ ΑΣΚΡΗ ΒΟΙΩΤΙΑΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΗ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΔΟΚΙΜΩΝ

ΠΛΟΙΑ, ΔΥΣΚΟΛΟΙ ΚΑΙΡΟΙ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ

ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΩΝ ΣΗΜΑΤΩΡΩΝ ΤΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ

Η ΝΑΥΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ

ΟΙ ΕΛΛΗΝΟΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

ΝΑΥΤΙΚΟΣ ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ ΣΤΗΝ ΟΥΑΣΙΝΓΚΤΟΝ

ΑΡΧΗΓΟΣ ΣΤΟΛΟΥ

Η ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΜΑΡΤΙΟΥ 1987

ΕΝΕΡΓΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ (1989-1993)

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΑ ΩΣ ΑΓΕΕΘΑ

ΕΙΔΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΗΣ ΔΙΕΤΙΑΣ 1994-1996

Η ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΚΑΙ Η ΕΡΕΥΝΑ

Η ΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΙΜΙΩΝ - Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΟΥ ΕΜΠΕΙΡΙΑ

ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ

ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΑ ΣΩΜΑΤΑ 

ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΑ ΣΩΜΑΤΑ

ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ 1967-1974

ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΒΟΥΛΩΝ

ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ

ΠΙΝΑΚΑΣ ΕΙΚΟΝΩΝ

ΠΑΡΟΡΑΜΑΤΑ

«Τα ποιήματα του Γιάν Βάγκνερ συνενώνουν μέσα τους τη χαρά και το παιχνίδισμα της γλώσσας με τον αριστοτεχνικό χειρισμό των μορφών. Με βλέμμα φιλέρευνο και λεπταίσθητο εμπρός στο ελάχιστο και το μοναδικό, με εγρήγορη διεισδυτικότητα απέναντι στα φαινόμενα της ζωής και της ιστορίας, η ποιητική του τέχνη οξύνει τη σκέψη μας και εμπλουτίζει την κατανόησή μας για τον κόσμο.»

Κριτική Επιτροπή του Βραβείου Μπύχνερ, 2017

Probebohrung: im Himmel (2001)

champignons - μανιτάρια

nature morte - nature morte

gaststuben in der provinz - εστιατόριο στην επαρχία

herbstvillanelle - φθινοπωρινή βιλανέλα

haute coiffure - haute coiffure

Guerickes Sperling (2004)

guerickes sperling - το σπουργίτι του γκέρικε

coney island - κόνεϋ άιλαντ

stortebeker - σταιρτεμπέκερ

Achtzehn Pasteten (2007)

quitten - κυδώνια

der westen - η δύση

teebeutel - φακελάκι τσαγιού

Australien (2010)

chamaleon - χαμαιλέων

gecko - γουστέρα

nicosia - λευκωσία

historien: onesilos - ιστορίαι: ονήσιλος

elegie fur knievel - ελεγείο του κνήβελ

wippe - τραμπάλα

Regentonnenvariationen (2014)

giersch - καψέλλα

koalas - τα κοάλα

versuch uber mucken - δοκιμή για κονούπια

laken - σεντόνια

im brunnen - στο πηγάδι

regentonnenvariationen - παραλλαγές σε νεροβάρελο

versuch uber seife - δοκιμή για σαπούνι

selbstportrat mit bienenschwarm - αυτοπροσωπογραφία με σμάρι μελισσών

alter biker - γερο-μηχανόβιος

Σημειώσεις

Επίμετρο: Κώστας Κουτσουρέλης «Ο ποιητής Γιάν Βάγκνερ»

Ο ενωμοτάρχης έδωσε τον κατάλογο με τα ονόματά μας σ' ένα χωροφύλακα για να τα φωνάξει. Ο κατάλογος έγραφε πάνω-πάνω "Ονοματεπώνυμο". Ο χωροφύλακας που έκανε τον αυστηρό, μας φώναξε:

"Σκασμός ρε, ούπιον φουνάζου, να λέει παρούν".

Άρχισε λοιπόν να διαβάζει τον κατάλογο: "Ουνουματεπώνυμους".

Άρχισαν να γελάνε όλοι. Ο ενωμοτάρχης προσπάθησε να μη γελάσει και έβαλε μια φωνή σε μας: "Σκασμός!... Συνέχισε!" του λέει.

Τέτοια ήταν η εξουσία που μας διοικούσε στην Ικαρία και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Σαν αγράμματος που ήταν, τη λέξη ονοματεπώνυμο ή δεν την ήξερε ή νόμιζε πως ήταν επίθετο.

Σε συγκεκριμένες ιστορικές στιγμές, όταν μπορούμε να αναγνωρίσουμε ένα πραγματικό κοινωνικό κίνημα, πραγματικούς ιστορικούς αγώνες, συνειδητοποιούμε ότι οι άνθρωποι δεν αγωνίζονται για αφαιρέσεις - παρά τους τρεις μεγάλους και βαθιά ριζωμένους στόχους της γαλλικής επανάστασης. Οι άνθρωποι δεν αγωνίζονται "για" αφαιρέσεις αλλά "με" εικόνες. Πράγματι, οι σημαίες, τα σύμβολα, οι εικόνες, ο ρητορικός λόγος, ο αλληγορικός λόγος, ο εμπνεόμενος από την ουτοπία λόγος, όπου γεννιούνται συγκεκριμένοι στόχοι μπροστά στα μάτια του κόσμου, είναι απαραίτητα στοιχεία των κινημάτων που έχουν αντίκτυπο στην ιστορία. Οτιδήποτε άλλο δεν είναι παρά ξαναδούλεμα και "στάση".

Σημείωμα για την έκδοση

Ιδεολογίες και κοινωνία στον μεταπολεμικό κόσμο

Συντηρητισμός και κρίση του καπιταλισμού

Η διαλεκτική του εξορθολογισμού

Συντηρητική πολιτική, εργασία, σοσιαλισμός και ουτοπία σήμερα

Ένα φιλοσοφικοπολιτικό πορτρέτο

Μορφές ζωής, ηθικότητα και το καθήκον του φιλοσόφου

...Από την ημέρα της κυκλοφορίας του βιβλίου αυτού ήταν φανερή η επίδραση των σκέψεών του πάνω στην επιστήμη και στο ευρύτερο κοινό, που συνεχίστηκε επί δεκαετίες. Οι «Βασικές έννοιες της ιστορίας της τέχνης» του Wolfflin γονιμοποίησαν και καθόρισαν την πορεία των πνευματικών επιστημών και κάθε ενδιαφέροντος για την τέχνη. Και όσο εντονότερη ήταν η απήχηση του βιβλίου, τόσο εντονότερη γινόταν η συζήτηση γύρω από αυτό, που παρακινούσε τον Wolfflin να επεξεργάζεται και να τελειοποιεί συνεχώς το πνευματικό οικοδόμημα που είχε κατασκευάσει το απόγειο της δημιουργικότητάς του. Οι δημοσιεύσεις και τα βιβλία του, που ακολούθησαν τις «Βασικές έννοιες της ιστορίας της τέχνης», πρέπει να ενταχθούν στο πλαίσιο αυτής της συζήτησης, ίχνη της οποίας μπορούν συχνά να βρεθούν στους προλόγους των αλλεπάλληλων εκδόσεων του βιβλίου...

Εισαγωγή

Γραμμικό και ζωγραφικό

Επφάνεια και βάθος

Κλειστή και ανοικτή φόρμα

Ενότητα και πολλαπλότητα

Απόλυτη και σχετική σαφήνεια

Επίλογος

Υστερόγραφο: μια προσθήκη του 1933

Ευρετήριο εικόνων

Τριάντα τρία χρόνια έχουν περάσει από την ταραχώδη διετία 1973-74. Οι πολιτικές εξελίξεις εκείνης της διετίας για την Ελλάδα υπήρξαν κρίσιμες. Τα γεγονότα καθόρισαν τόσο τον πολιτικό, όσο και τον κοινωνικό βίο της χώρας. Ο συγγραφέας, ζώντας από κοντά πολλές από εκείνες τις έντονες στιγμές της ελληνικής Ιστορίας, αποτύπωνε συστηματικά τον ήχο τους, αλλά και τον απόηχό τους στο προσωπικό του ημερολόγιο. Είναι γεγονός ότι από τότε μέχρι σήμερα χύθηκε πολύ μελάνι. Γράφτηκαν πολλά και ειπώθηκαν περισσότερα. Καθώς, όμως, σταδιακά οι τόνοι έπεφταν και η στάση όλων άρχισε να καθίσταται πιο ψύχραιμη, ο συγγραφέας αυτού του ημερολογίου θεώρησε πώς ήλθε η κατάλληλη στιγμή να μοιρασθεί μαζί μας το πολύτιμο και πλούσιο υλικό του. Η Ταραγμένη διετία αποτελεί αυθεντική μαρτυρία και ενέχει την εγγενή αξία μιας σημαντικής γραπτής πηγής: Προσφέρει στον αμύητο αναγνώστη μια υποκειμενική αλλά πραγματική εικόνα της εποχής ενώ ταυτόχρονα ξεκλειδώνει για τον μελετητή της Ιστορίας τη θυρίδα της προσωπικής κατάθεσης ενός αυτόπτη μάρτυρα. 

Εισαγωγή

Αποσπάσματα προσωπικού ημερολογίου Γεωργίου Χέλμη από τη θητεία του στη Γενεύη (1971 - 1973)

Αποσπάσματα προσωπικού ημερολογίου Γεωργίου Χέλμη από τη θητεία του στην Αθήνα (1973 - 1974)

Επίλογος

Παιχνίδια εξουσίας και άμετρης φιλοδοξίας, σκευωρίες σαν μόνος τρόπος άσκησης της πολιτικής εξουσίας... Όπου το πάθος για εξουσία οδηγείται στα άκρα του - είτε πρόκειται για τον έξαλλο φανατικό Άραβα ηγέτη, είτε για τον ήδη νεκρό, αλλά ενεργό, Σοβιετικό Πρόεδρο, είτε για τον παράφρονα σεξομανή Αμερικανό ομόλογό του. Ενώ αυτοί που προσπαθούν να κινήσουν τα νήματα πίσω τους - από τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες έως τους Σοβιετικούς αντεργκράουντ προγραμματιστές, και από τους διεθνείς εμπόρους όπλων ως τη σεξουαλικά καταπιεσμένη Πρώτη Κυρία των ΗΠΑ και τον μαύρο Αντιπρόεδρο - βλέπουν τα σχέδια τους να διαλύονται σ’ ένα πυρηνικό μανιτάρι..

Στα κείμενα αυτά ο Κρισναμούρτι αναφέρεται σε ένα είδος ολικής επίγνωσης πέρα από τις νοητικές λειτουργίες.

Με την ευθύτητα που τον χαρακτηρίζει, ερευνά θέματα όπως τη σημασία που έχει να ελευθερωθεί ο νους από την ίδια του τη διαμόρφωση τη δυνατότητα να γνωρίσει κανείς την αλήθεια ζώντας μέσα στην καθημερινή ζωή και το αδιάσπαστο της ελευθερίας, της αγάπης και της δράσης, κάτι που δίνεται με εξαιρετική σαφήνεια σε απάντηση ερώτησης για το "αν μπορεί κανείς να είναι ολοκληρωτικά ελεύθερος, ζώντας σ' αυτόν το δολοφονικό κόσμο, που ζούμε", όπου μεταξύ άλλων αναφέρει: "...Γίνε ελεύθερος και τότε θα αγαπάς σ' οποιαδήποτε κοινωνία ή πολιτισμό κι αν βρίσκεσαι.

Η ελευθερία και η δράση δεν είναι δύο ξεχωριστά πράγματα. Το να είσαι ελεύθερος είναι δράση δεν είναι ότι υπάρχει δράση που σε κάνει ελεύθερο, κάτι που πρέπει να κάνεις ώστε να είσαι ελεύθερος. Αγάπα και το μίσος παύει.

Η ελευθερία, λοιπόν, η αγάπη και η δράση είναι αλληλένδετες και δεν μπορούν να χωριστούν, δεν μπορούν να κοπούν σε πολιτικές ή κοινωνικές δραστηριότητες και λοιπά. Ο νους, όντας στεριωμένος μέσα στην ελευθερία, δρα. Και αυτή η δράση του είναι αγάπη".

Πρόλογος

Σύντομη εισαγωγή στον Κρισναμούρτι

Πέντε συζητήσεις

Οκτώ συζητήσεις

Για τον διαλογισμό - 1969

Εσωτερικό άνθισμα

Ένας διάλογος κάποιου με τον εαυτό του

Όπως όλοι οι μεγάλοι μύθοι που σέβονται τον εαυτό τους, ο μύθος της «κατανάλωσης» έχει το λόγο του και τον αντίλογό του: ο εξυμνητικός λόγος για την αφθονία συνοδεύεται από έναν «κριτικό» αντίλογο, σκυθρωπό και ηθικολογικό, για τα κακά της καταναλωτικής κοινωνίας και την τραγική κατάληξη, στην οποία θα οδηγήσει οπωσδήποτε τον πολιτισμό μας. Η μαγεία της κοινωνίας μας είναι λευκή, δεν είναι πια εφικτή η αίρεση μέσα στην αφθονία. Πρόκειται για την προφυλακτική λευκότητα μιας χορτασμένης κοινωνίας, μιας κοινωνίας χωρίς ίλιγγο και χωρίς ιστορία, χωρίς μύθο άλλον από τον εαυτό της. 

Πρόλογος

Πρώτο μέρος: Η τυπική λειτουργία του αντικειμένου

Η θαυματουργική καταστατική της κατανάλωσης

Ο φαύλος κύκλος της μεγέθυνσης

Δεύτερο μέρος: Θεωρία της κατανάλωσης

Η κοινωνική λογική της κατανάλωσης

Για μια θεωρία της κατανάλωσης

Η προσωποποίηση ή η ελάχιστη οριακή διαφορά

Τρίτο μέρος: Mass Media, σεξ και ελεύθερος χρόνος

Η κουλτούρα των Μ.Μ.Ε.

Το ωραιότερο καταναλωτικό αντικείμενο: το σώμα

Το δράμα της σχόλης ή η αδυνατότητα να χάνεις τον καιρό σου

Η ανομία στην κοινωνία της αφθονίας

Συμπέρασμα: Για τη σύγχρονη αλλοτρίωση ή το τέλος του συμφώνου με τον διάβολο

Ο Θεός είναι πνεύμα και, ως πνεύμα, είναι για το πνεύμα [...] Η εξύψωση συνεπώς του νοούντος πνεύματος σ' αυτό που αποτελεί το ίδιο το ύψιστο νόημα, δηλαδή στον Θεό, είναι αυτό που θέλουμε εδώ να εξετάσουμε [...] Η εν λόγω εξύψωση, περαιτέρω, έχει το θεμέλιο της στην ίδια τη φύση του πνεύματος μας, είναι αναγκαία γι' αυτό".
Στις παραδόσεις για τις αποδείξεις περί της ύπαρξης του Θεού, ο Χέγκελ παρουσιάζει όντως τις αποδείξεις αυτές ως την εξύψωση του ανθρώπινου πνεύματος στον Θεό. Η εξέταση τους δεν είναι κατά κανέναν τρόπο ιστορική, αλλά συνιστά αυστηρά συστηματική κατανόηση τους με τους όρους της δικής του φιλοσοφίας. Ο μεγάλος Ιδεαλιστής φιλόσοφος καταδεικνύει ότι οι αποδείξεις συνδέονται με συγκεκριμένες λογικές κατηγορίες, συνιστούν δε συνάμα απόδειξη της ενότητας του θεϊκού και του ανθρώπινου πνεύματος. Ιδιαίτερα η καλούμενη "οντολογική" απόδειξη εκφράζει, κατά τον Χέγκελ, ακριβώς την ουσία της φιλοσοφίας, την οποία ο ίδιος κατανοεί ως αντανάκλαση του θεϊκού πνεύματος εντός του ανθρώπινου.
Οι όψιμες αυτές παραδόσεις (1829) -ο φιλόσοφος τις εκφώνησε δύο μόλις χρόνια πριν το θάνατο του και τις επεξεργάσθηκε για να τις δημοσιεύσει αυτοτελώς- παρουσιάζουν και συνθέτουν, παρά την ειδική τους θεματική, βασικές πτυχές του εγελιανού στοχασμού, από τη Λογική μέχρι τη φιλοσοφία του πνεύματος και της θρησκείας. Αποτελούν ταυτόχρονα μοναδικό υπόδειγμα φιλοσοφικής ανάλυσης και επεξεργασίας πολλών ζητημάτων που αφορούν στη θρησκευτική συνείδηση. 

ΕΙΣΑΓΩΓΗ
ΟΙ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Πρώτη παράδοση: Πίστη και γνώση
Δεύτερη παράδοση: Η φύση του αποδεικνύειν
Τρίτη παράδοση: Άμεση και διαμεσολαβημένη γνώση
Τέταρτη παράδοση: Αίσθημα, καρδιά και νοείν
Πέμπτη παράδοση: Η γνώση του Θεού
Έκτη παράδοση: Αποδείξεις μεταφυσικές αντί ιστορικών
Έβδομη παράδοση: Η θεωρησιακή έννοια
Όγδοη παράδοση: Η πολλότητα των αποδείξεων
Ένατη παράδοση: Μετάβαση από το είναι στην έννοια
Δέκατη παράδοση: Το λογικό θεμέλιο της εξύψωσης
Ενδέκατη παράδοση: Τυχαίο, αναγκαίο, απολύτως-αναγκαίο
Δωδέκατη παράδοση: Απολύτως-αναγκαίο και ελευθερία
Δέκατη τρίτη παράδοση: Η ελλιπής μορφή του αποδεικνύειν
Δέκατη τέταρτη παράδοση: Το πνεύμα και η περατότητα
Δέκατη πέμπτη παράδοση: Θεωρησιακή εξέταση της μετάβασης
Δέκατη έκτη παράδοση: Απόλυτη αναγκαιότητα και πανθεϊσμός
Παράρτημα πρώτο: Παρουσίαση της τελολογικής περί Θεού απόδειξης
Παράρτημα δεύτερο: Παρουσίαση της οντολογικής περί Θεού απόδειξης
ΕΠΙΜΕΤΡΟ
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
ΓΕΡΜΑΝΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΓΛΩΣΣΑΡΙΟ

Η πόλη γνώριζε για το σκοτάδι...

...και ήταν κυριευμένη από κάτι ανείπωτα σατανικό.

Ο Μπεν Μίαρς, επιτυχημένος συγγραφέας, επιστρέφει στο Σάλεμς Λοτ με σκοπό να γράψει ένα μυθιστόρημα που θα βασίζεται στα χρόνια που έζησε εκεί ως παιδί, σε μια προσπάθεια να ξορκίσει τους φόβους που τον στοιχειώνουν απ' την παιδική του ηλικία. Ήταν μάρτυρας ενός συμβάντος στο παλιό σπίτι στον λόφο, εκεί όπου τώρα μένει ένας άντρας που του προκαλεί μια ανεξήγητη ανησυχία. Την ίδια ώρα, περίεργα γεγονότα συμβαίνουν στην πόλη -ένα παιδί εξαφανίζεται, ένας σκύλος θανατώνεται με βάναυσο τρόπο- και η λίστα συνεχίζει να μεγαλώνει... Και, σύντομα, την ανησυχία θα διαδεχθεί ο τρόμος...

Το εμβληματικό μυθιστόρημα τρόμου σε μια μοναδική έκδοση με σπάνιο υλικό: εισαγωγή από τον Stephen King, φωτογραφίες του Jerry Uelsmann, κομμένες σκηνές από την αρχική έκδοση, και δύο διηγήματα που αποτελούν πρίκουελ και σίκουελ του Σάλεμς Λοτ.

Εισαγωγή στο Σάλεμς Λοτ

Πρόλογος

ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ: Το Σπίτι των Μάρστεν

ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ: Ο αυτοκράτορας του παγωτού

ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ: Το έρημο χωριό

Επίλογος

Ένα για τον δρόμο

Τζερούσαλεμς Λοτ

Διαγραμμένες σκηνές

Λίγα λόγια πριν το τέλος

Σημείωμα του συγγραφέα

Η προσωπική μαρτυρία μιας νεαρής γυναίκας που συνέδεσε την τύχη της με την πιο μισητή φυσιογνωμία του εικοστού αιώνα. Το 1942, σε ηλικία είκοσι δύο ετών, πηγαίνει στο Βερολίνο για να κάνει πραγματικότητα το όνειρό της να γίνει χορεύτρια και, μέσα από μια σειρά συμπτώσεις, καταλήγει προσωπική γραμματέας του Χίτλερ.
Η συγκλονιστική αφήγησή της σκιαγραφεί την αντιφατική εικόνα του Χίτλερ, ενός μεγαλομανούς και ατάλαντου ανθρώπου αφοσιωμένου στους στόχους του, ξεκινώντας από τη μέρα της πρόσληψής της, την εποχή της ακμής του ναζισμού, για να ολοκληρωθεί το 1945 στα συντρίμμια του Βερολίνου με την πτώση του Τρίτου Ράιχ. Τα απομνημονεύματα της Τράουντλ Γιούνγκε συμπληρώνονται από έναν εμπεριστατωμένο πρόλογο και επίλογο της Μελίσα Μύλερ, με αποκαλυπτικές πληροφορίες για τη συγγραφέα και την εποχή της και συνοδεύονται από σπάνιο φωτογραφικό υλικό.

"Προς τον πρωτοπόρον Αρχηγόν των απανταχού της γης Εθνικοσοσιαλιστών Αδόλφον Χίτλερ" έγραφαν σε επιστολές τους κάποιοι από την Ελλάδα το 1934, επιχειρώντας να αποκαταστήσουν δίαυλο επικοινωνίας με το Γ΄ Ράιχ. Λίγα χρόνια αργότερα έσπευσαν να συνεργαστούν με τον κατακτητή, όταν η χώρα καταλήφθηκε από τον γερμανικό στρατό. Η παρούσα μελέτη φωτίζει ακριβώς αυτόν τον άγνωστο μέχρι σήμερα κόσμο, τον κόσμο των ιδιότυπων Ταγμάτων Ασφαλείας, που συγκροτήθηκαν και έδρασαν στη γερμανοκρατούμενη Μακεδονία. Επιχειρεί να αναδείξει τα ποικίλα κίνητρα και τους στόχους των ανθρώπων που συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς και ανέλαβαν επικεφαλής ενόπλων ομάδων ή πολιτικών σχηματισμών εθνικοσοσιαλιστικής κατεύθυνσης. Διερευνά την αφετηρία, τα κίνητρα και τις πολιτικές απόψεις των ενόπλων και των ιδεολόγων, τη γερμανική πολιτική, καθώς και τη στάση των αντιστασιακών οργανώσεων, των κατοχικών κυβερνήσεων, της εξόριστης κυβέρνησης και των συμμαχικών δυνάμεων απέναντι στα Τάγματα Ασφαλείας. 

Η ανάδειξη των Ταγμάτων Ασφαλείας σε παράγοντα του κατοχικού δράματος εξετάζεται σε σχέση με τις γενικότερες πολιτικές και στρατιωτικές εξελίξεις τόσο στην Ελλάδα, όσο και στον ευρωπαϊκό χώρο. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στο τέλος του κόσμου των "Ταγματασφαλιτών", σε μια προσπάθεια να αναλυθούν σε βάθος οι πολιτικές ζυμώσεις που προηγήθηκαν και τελικά προδιέγραψαν τη μορφή του τέλους αυτού.

ΒΡΑΧΥΓΡΑΦΙΕΣ 

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ 

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1: ΔΥΟ ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΕΝΤΕ ΑΡΧΗΓΟΙ 

α) Ο Γεώργιος Πούλος: οικοδομώντας το εθνικοσοσιαλιστικό μέλλον 

β) Η κίνηση Σπυρίδη

γ) Από τοπικός άρχοντας, αρχηγός κόμματος: ο Γρηγόριος Παζιώνης

δ) Μια καριέρα στρατιωτικού χωρίς μέλλον, μια συνεργασία με προοπτικές: η περίπτωση του Διονυσίου Αγαθού

ε) Ο Εθνικοσοσιαλιστής καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2: Η "ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΩΣΙΣ Ή ΕΛΛΑΣ'" ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΟΙ ΚΥΒΕΡΝΗΤΕΣ 

α) Η νεκρανάσταση μιας οργάνωσης

β) Από την ηγεσία των ΕΕΕ και των εθνικοσοσιαλιστικών κομμάτων στην ηγεσία της Ελλάδας

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3: ΤΟ ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΟ ΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΟΥΛΟΥ 

α) Συγκρότηση 

β) Στελέχωση

γ) Δράση

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4: Η ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΩΝ ΤΑΓΜΑΤΩΝ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5: Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6: Ο ΣΚΛΗΡΟΣ ΠΥΡΗΝΑΣ 

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7: ΟΙ "ΔΕΚΑΝΕΙΣ" 

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8: ΟΙ "ΑΦΑΝΕΙΣ" ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9: ΜΟΙΡΑΖΟΝΤΑΙ ΤΑ ΚΕΡΔΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10: ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ: ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

ΠΗΓΕΣ-ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ

«Κι αν δεν είσαι θα γίνεις. . .» Αυτή η φράση καθόρισε την πορεία του Παύλου Ιωαννίδη, την εμπειρία του και τη δράση του, που με τη σειρά τους επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό τους τομείς τους οποίους υπηρέτησε. Η διαδρομή του Παύλου Ιωαννίδη είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, καθώς είναι συνυφασμένη με σημαντικά γεγονότα της νεότερης ιστορίας του τόπου μας. Τα χρόνια της Κατοχής και του Εμφύλιου, η αποτροπή της ανατίναξης από τους Γερμανούς του φράγματος του Μαραθώνα, η γνωριμία και η σχέση του με τον Αριστοτέλη Ωνάση, η φιλία του με τον Αλέξανδρο και τη Χριστίνα, η γέννηση, η γιγάντωση και η καταγγελία της σύμβασης της Ολυμπιακής Αεροπορίας, η ιστορία του ιδρύματος Ωνάση και οι δικαστικές διαμάχες με τον Thierry Roussel για τη διαχείριση της περιουσίας της ανήλικης Αθηνάς, η δημιουργία του Ωνάσειου Καρδιοχειρουργικού Κέντρου, αποτελούν κάποιους μόνο από τους σταθμούς της ζωής του, μιας ζωής δημιουργίας και υπεύθυνης προσφοράς με πνεύμα καλής πίστης και συνεργασίας.

Στη βιογραφία του για τον Αριστοτέλη Ωνάση, ο δημοσιογράφος του Νουβέλ Ομπσερβατέρ Φρανσουά Φορεστιέ παρουσιάζει δύο πλευρές ενός αδίστακτου και γοητευτικού ανθρώπου.
Πώς αυτό το αμούστακο παλικαράκι έγινε ένας από τους πιο δυναμικούς κι αμφιλεγόμενους κροίσους του πλανήτη; Τι μεσολάβησε μέχρι να ταυτιστεί με τη φιγούρα του κοντού γεροδεμένου άντρα με τα χοντρά γυαλιά και τα τσαλακωμένα κοστούμια, που ράγισε την καρδιά μιας Κάλλας και παντρεύτηκε τη διασημότερη χήρα του 20ού αιώνα, την Τζάκι Κένεντι, έχοντας μονίμως τους πράκτορες του ΡΒΙ στο σβέρκο του και τους παπαράτσι από κοντά;
Ποιοι ήταν οι σύμμαχοι και οι εχθροί του;
Και ποιο το τίμημα της επιτυχίας του;

Στη βιογραφία "Αριστοτέλης Ωνάσης, ο άνθρωπος που τα ήθελε όλα", ο Έλληνας κροίσος εμφανίζεται ισχυρογνώμων και ακαταπόνητος, φρικτός και χαριτωμένος, παρορμητικός και γενναιόδωρος, καυστικός και ευέξαπτος, "χωρίς ηθική αλλά με ανθρωπιά". Είναι ικανός να τρώει πορτοκάλι λερώνοντας με τα ζουμιά του τα πιο κρίσιμα συμβόλαια, καπνίζει σαν φουγάρο και πίνει σαν σφουγγάρι, του αρέσει να επιδεικνύεται.
Η παροιμιώδης τόλμη του παρουσιάζει ενίοτε ρωγμές: υπάρχει πάντα μια πίσω πόρτα για να το σκάσει από τους επαίτες ή τους ανεπιθύμητους.
Δύσκολα εντοπίζεται από τους βοηθούς του, "η μόνη πραγματική του πολυτέλεια είναι να βρίσκεται σε κίνηση". Κι όπως δεν διστάζει να απατά ή να καβγαδίζει σαν θηρίο με τις γυναίκες του, "διαπραγματεύεται με δικτάτορες, εκδικείται, και υποδέχεται καθάρματα που αργότερα θα τον εξυπηρετήσουν".
Το χειρότερο; "Δεν αναγνωρίζει ποτέ τα λάθη του. Είναι απεχθής και υπέροχος", καταλήγει ο Φορεστιέ.

Εφ. "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία", 18-10-2009

Πίσω από ένα γελαστό προσωπείο ο άνθρωπος συχνά αποκρύπτει τη μελαγχολία του, εφόσον η σύγχρονη κοινωνία απορρίπτει τον απαισιόδοξο, τον ηττημένο και προβάλλει ως πρότυπο τον νικητή.

Στο βιβλίο αυτό ο Ζωρζ Μινουά καταγράφει τα πολλά πρόσωπα και ονόματα της κατάθλιψης, αναζητώντας την στο παρελθόν και στο παρόν σε κείμενα φιλοσόφων, ποιητών, συγγραφέων, σε έργα ζωγράφων, στην ψυχανάλυση: άχθος της ζωής, μελαγχολία, θλίψη, ακηδία, απόγνωση, απαισιοδοξία, μηδενισμός, πλήξη, κατάθλιψη. Οι έννοιες διαφέρουν, βέβαια, αλλά έχουν έναν κοινό παρονομαστή: τη δυσφορία του να είσαι άνθρωπος. 

Από τον Όμηρο και τον Λουκρήτιο μέχρι τον Σοπενχάουερ, λεγεώνες λαμπρών στοχαστών ανέλυσαν αυτή τη δυσφορία. Από τον Αριστοτέλη μέχρι τον Ντοστογιέφσκι, τον Τολστόι και τον Πόε, πολλοί τη θεώρησαν ως κατ' εξοχήν ιδιοσυγκρασία των "μεγάλων ανδρών". Από τον Αισχύλο, τον Σαίξπηρ, τον Γκαίτε, τον Μυσσέ και τον Μπωντλαίρ μέχρι τον Σιοράν, η δυσφορία αυτή ενέπνευσε τους μεγαλύτερους δημιουργούς της δυτικής παιδείας. Σήμερα, ο πολιτισμός μας προσφέρει σε πολλούς τα μέσα να κάνουν τα πάντα, αλλά χωρίς να γνωρίζουν το γιατί. Η Δύση ζει την εποχή της κατάθλιψης. 

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

Εν αρχή ην το άχθος του βίου

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

Η Δαιμονοποίηση της ανίας: η μεσαιωνική ακηδία

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3

Όταν η ζωή γίνεται κόλαση (14ος - 15ος αι.)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4

Ο αιώνας της μελαγχολίας (1480-1630)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5

Προσωπογραφία και ανατομία της μελαγχολίας: από τον Ντύρερ στον Μπέρτον

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6

Χριστιανική απαισιοδοξία και γέννηση της ανίας τον 17ο αιώνα

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7

Οι ανησυχίες του διαφωτισμού

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8

Ο ανήσυχος Διαφωτισμός: οι άνθρωποι

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9

Η οδύνη του ρομαντικού αιώνα: από τη φρενίτιδα της ζωής στο spleen (19ος αιώνας)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10

Τα συστήματα της απόγνωσης: ο μηδενιστής 19ος αιώνας

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11

Πολιτισμός του άλγους της ζωής: νεωτερικότητα και άγχος στον 20ό αιώνα

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 12

Η εποχή της κατάθλιψης

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ

Ίσως σήμερα να ντρεπόμαστε για τις φυλακές μας. Όσο για τον 19ο αιώνα, ήταν περήφανος για τα φρούρια που έχτιζε στις παρυφές, και ενίοτε στο κέντρο, των πόλεων. Γοητευόταν από αυτή τη νέα ηπιότητα που αντικαθιστούσε τα ικριώματα. Επαιρόταν ότι δεν τιμωρεί πια τα σώματα και ότι γνωρίζει εφεξής να αναμορφώνει τις ψυχές. Αυτοί οι τοίχοι, αυτά τα μέτρα ασφαλείας, αυτά τα κελιά αντιπροσώπευαν ένα συνολικό εγχείρημα κοινωνικής ορθοπεδικής. Αν κλέψει κάποιος, μπαίνει φυλακή. Αν βιάσει, μπαίνει φυλακή.
Αν σκοτώσει, μπαίνει φυλακή. Από πού προέκυψε αυτή η παράξενη πρακτική και αυτό το μυστήριο σχέδιο σωφρονιστικού εγκλεισμού που προωθούν οι ποινικοί Κώδικες της νεότερης εποχής; Πρόκειται μήπως για παλαιά κληρονομιά από τα μπουντρούμια του Μεσαίωνα; Μάλλον πρόκειται για νέα τεχνολογία: για τη διαμόρφωση, από τον 16ο στον 19ο αιώνα, ενός συνόλου διαδικασιών που κατανέμουν, ελέγχουν, σταθμίζουν, εκγυμνάζουν τα άτομα, τα καθιστούν ταυτοχρόνως "πειθήνια και χρήσιμα". Επιτήρηση, ασκήσεις, γυμνάσια, βαθμολογίες, βαθμίδες και θέσεις, ταξινομήσεις, εξετάσεις, καταγραφές. Ένα ολόκληρο εγχείρημα για την καθυπόταξη των σωμάτων, για τον έλεγχο των ανθρώπινων πολλαπλοτήτων και την κατεργασία των δυνάμεών τους αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια των αιώνων της κλασικής εποχής στα νοσοκομεία, τον στρατό, τα σχολεία, τα κολέγια ή τα εργαστήρια: η πειθαρχία. Ο 18ος αιώνας επινόησε ίσως τις ελευθερίες τους προσέφερε όμως ένα βαθύ και στέρεο υπόβαθρο, την πειθαρχική κοινωνία στην οποία εξακολουθούμε να ανήκουμε.
Η φυλακή πρέπει να συσχετιστεί με τη διαμόρφωση αυτής της κοινωνίας της επιτήρησης. Το νεότερο ποινικό σύστημα δεν τολμά πια να υποστηρίξει ότι τιμωρεί εγκλήματα. Διατείνεται ότι αναμορφώνει τους εγκληματίες. Εδώ και δύο αιώνες διατηρεί στενούς και συγγενικούς δεσμούς με τις "επιστήμες του ανθρώπου". Αυτή είναι η περηφάνια του, ο τρόπος του τελικώς να μην ντρέπεται για τον εαυτό του: 'Ίσως να μην είναι ακόμη εντελώς δίκαιο. Κάντε υπομονή, δείτε πόσες γνώσεις έχω αρχίσει να αποκτώ'. Πώς θα μπορούσαν όμως η ψυχολογία, η ψυχιατρική, η εγκληματολογία να δικαιολογήσουν τη σύγχρονη δικαιοσύνη, αφού η ιστορία τους παραπέμπει στην ίδια ακριβώς πολιτική τεχνολογία, στο σημείο όπου σχηματίστηκαν οι μεν και οι δε;
Κάτω από τη γνώση με αντικείμενο τους ανθρώπους και κάτω από την ανθρωπιά των τιμωριών βρίσκεται μια πειθαρχική επένδυση των σωμάτων, μια ανάμεικτη μορφή καθυπόταξης και αντικειμενοποίησης, μια κοινή "εξουσία-γνώση". Μπορούμε άραγε να παρουσιάσουμε τη γενεαλογία της νεότερης ηθικής με βάση μια πολιτική ιστορία των σωμάτων; 

Η λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου σήμανε την ώρα της απόδοσης ευθυνών για τις τεράστιες ανθρώπινες απώλειες και τις υλικές καταστροφές. Ήδη άλλωστε μεσούντος του πολέμου οι Σύμμαχοι διεκήρυσσαν την ακλόνητη αποφασιστικότητά τους για την παραδειγματική τιμωρία των εγκληματιών πολέμου και την καταβολή της δέουσας επανόρθωσης στις χώρες που συμμετείχαν στον κοινό αγώνα. Η Ελλάδα, που συγκαταλεγόταν μεταξύ των νικητών, υπέστη μια εξαιρετικά σκληρή τριπλή κατοχή, με μεγάλες απώλειες σε έμψυχο και άψυχο δυναμικό, και προσπάθησε κι αυτή με τη σειρά της να προβάλει τις διεκδικήσεις της. Έκαναν άραγε οι ελληνικές κυβερνήσεις όλα τα απαραίτητα βήματα προκειμένου να εξασφαλίσουν την ηθική και υλική δικαίωση; Αναγνώρισαν οι πρώην κατακτητές την ευθύνη τους, αποδεχόμενοι να συμβάλουν στην εκκαθάριση των συνεπειών που προκάλεσε ο πόλεμος; Αποδόθηκε η πρέπουσα τιμωρία σε αυτούς που διενήργησαν τόσο εκτεταμένα εγκλήματα πολέμου; Τα θύματα αυτών των εγκλημάτων έλαβαν την αποζημίωση που δικαιούνταν; Η ελληνική πολιτεία έλαβε την κατάλληλη επανόρθωση προκειμένου να οργανώσει εκ νέου τις δομές της και να ανασυγκροτήσει την κατεστραμμένη οικονομία της;
Το ανά χείρας βιβλίο, στηριγμένο σχεδόν εξολοκλήρου σε αρχειακές πηγές της Ελλάδας και του εξωτερικού, αποτελεί την πρώτη συγκριτική επιστημονική μελέτη που επιχειρεί να παρουσιάσει στην ολότητά της την πολιτική που ακολουθήθηκε στη διεκδίκηση των πολεμικών οφειλών και την ποινική δίωξη των εγκληματιών πολέμου, εστιάζοντας όχι μόνο στη Γερμανία αλλά και στις δύο άλλες δυνάμεις κατοχής, την Ιταλία και τη Βουλγαρία. 

Προλεγόμενα
Συντομογραφίες
Εισαγωγή
Οι κακοί Γερμανοί, οι καλοί(;) Ιταλοί και... οι Βούλγαροι. Ανθρώπινες απώλειες. Υλικές ζημιές
ΜΕΡΟΣ Α' Επανορθώσεις - Αποζημιώσεις
1. Το γενικό πλαίσιο
Σχετικά με τους όρους "επανόρθωση" και "αποζημίωση"
Οι πρώτες διαβουλεύσεις για την καταβολή των επανορθώσεων, 1941-1945
2. Οι γερμανικές επανορθώσεις
Η Ελλάδα στη Διάσκεψη των Επανορθώσεων στο Παρίσι (9.11-21.12.1945)
Η διανομή των γερμανικών επανορθώσεων
Το μερίδιο της Ελλάδας: Κέρδη και απώλειες
3. Οι γερμανικές αποζημιώσεις
Οι πρώτες προσεγγίσεις των Ελλήνων
Το διάβημα των ευρωπαϊκών κρατών
Οι διαπραγματεύσεις για την αποζημίωση των θυμάτων
Η συμφωνία
Η διελκυστίνδα των θυμάτων
Ο νόμος 4178/1961
Η διανομή των αποζημιώσεων
4. Οι ελληνικές απαιτήσεις μετά την επανένωση των δύο Γερμανιών
Το Σύμφωνο 2+4
Οι ελληνικές διεκδικήσεις. Ο διπλωματικός και δικαστικός αγώνας, 1990-2015
5. Οι αποδόσεις
Οι αποδόσεις της ΟΔΓ: Οι απορρίψεις και ο δωσίλογος
6. Οι προσπάθειες για την καταβολή επανορθώσεων από τη Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας
Υποσχέσεις και αποφυγή
Οι επαφές μετά την επίσημη αναγνώριση της ΛΔΓ
7. Οι ιταλικές επανορθώσεις
Οι ιταλικές επανορθώσεις στις πρώτες μεταπολεμικές διασκέψεις
Οι ιταλικές επανορθώσεις στη Διάσκεψη Ειρήνης, Παρίσι, Ιούλιος-Οκτώβριος 1946. Η θέση της Ελλάδας
Ο προσδιορισμός των επανορθώσεων
Η συμφωνία για τις επανορθώσεις ή Συμφωνία Οικονομικής Συνεργασίας
Η διανομή των επανορθώσεων
8. Η "αποζημίωση" των θυμάτων
Ο περιορισμός της αποζημίωσης
Η περικοπή
9. Το κατοχικό δάνειο
Ιστορικό πλαίσιο
Η διεκδίκηση του κατοχικού δανείου
Γερμανία
Ιταλία
10. Οι βουλγαρικές επανορθώσεις
Οι βουλγαρικές επανορθώσεις και οι Μεγάλες Δυνάμεις
Οι βουλγαρικές επανορθώσεις και η Ελλάδα
Η μετατροπή των επανορθώσεων σε αποζημιώσεις
ΜΕΡΟΣ Β' Εγκλήματα πολέμου. Η δικαστική δίωξη των εγκληματιών πολέμου
1. Το γενικό πλαίσιο
Εγκλήματα πολέμου. Ορισμός, νομικό πλαίσιο
Περί της νομιμότητας των εγκλημάτων των δυνάμεων κατοχής στην Ελλάδα
Ο καθορισμός του πλαισίου δίωξης των εγκληματιών πολέμου. Οι προσπάθειες των ελληνικών αρχών για τη συγκέντρωση αποδεικτικού υλικού
2. Οι Γερμανοί εγκληματίες πολέμου
Οι πρώτες δίκες 1945-1952
Διαπραγματεύσεις και πιέσεις για την οριστική παύση των διώξεων, 1952-1956
3. Η υπόθεση Μαξ Μέρτεν
Η σύλληψη
Η δίκη
Ο δρόμος προς την απελευθέρωση
Η απελευθέρωση
Η νέα υπόθεση Μέρτεν
4. Το οριστικό τέλος
Οι ποινικές διώξεις και η γερμανική δικαιοσύνη
5. Η δίωξη των εγκληματιών πολέμου στη Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας
Γενικό ιστορικό και νομικό πλαίσιο
Η ποινική δίωξη των εγκλημάτων πολέμου που διαπράχθηκαν στην Ελλάδα
6. Οι ιταλοί εγκληματίες πολέμου
Οι προσπάθειες για τον καθορισμό πλαισίου παράδοσης Ιταλών εγκληματιών πολέμου
Οι δίκες Ιταλών εγκληματιών πολέμου στην Ελλάδα
Οι άκαρπες προσπάθειες για την παράδοση και άλλων Ιταλών
Η σιωπηρή διευθέτηση
Η παραγραφή
7. Οι Βούλγαροι εγκληματίες πολέμου
Η ποινική δίωξη των Βούλγαρων εγκληματιών πολέμου
Αντί επιλόγου
Μερικές διαπιστώσεις για το ζήτημα των πολεμικών οφειλών
Πηγές
Βιβλιογραφία
Ευρετήριο

«Η ελληνική ιδιαιτερότητα δεν είναι το μέτρο και η αρμονία, ούτε η εμφάνιση της αλήθειας ως "αποκάλυψης". Η ελληνική ιδιαιτερότητα είναι το ζήτημα του μη-νοήματος και του μη-όντος».

Ο τόμος αυτός περιλαμβάνει τις διαλέξεις του Κορνήλιου Καστοριάδη τους πέντε πρώτους μήνες διδασκαλίας του στην Ανώτατη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών (EHESS) το ακαδημαϊκό έτος 1982-1983, όπου εξηγούσε τις φαινομενικά «παράδοξες» έννοιες που διατυπώνονται σε ανέκδοτο κείμενο του 1979, το οποίο δημοσιεύεται επίσης εδώ. Αναλύονται ακόμη ζητήματα, όπως η πρωτοτυπία που χαρακτηρίζει τη διπλή ελληνική δημιουργία, η δημοκρατία και η φιλοσοφία, η θέση του ατόμου και η εμπειρία του θανάτου στον ομηρικό κόσμο, η φύση της ελληνικής θρησκείας και μυθολογίας και η γένεση των φιλοσοφικών ερωτημάτων από ορισμένους προσωκρατικούς όπως ο Αναξίμανδρος και ο Ηράκλειτος. Τα ζητήματα αυτά αναλύονται με άξονα ένα από τα βασικά αντικείμενα στοχασμού του Κορνήλιου Καστοριάδη: την εμφάνιση κοινωνιών ικανών να θέτουν σε αμφισβήτηση τα ίδια τους τα θεμέλια. «Η Ελληνική ιδιαιτερότητα» αποτελεί το δεύτερο τόμο της «Ανθρώπινης Δημιουργίας», έργο που περιλαμβάνει το σύνολο των σεμιναρίων του Καστοριάδη στην EHESS από το 1980 έως το 1995. 

Πάντοβα. Ο Γκουίντο ντι Λέλο, ένας χαμηλών τόνων πανεπιστημιακός καθηγητής, εξαφανίζεται από τη μια στιγμή στην άλλη. Οι έρευνες της αστυνομίας παραμένουν για καιρό άκαρπες και ο φάκελος Ντι Λέλο καταλήγει στο αρχείο μαζί με άλλες υποθέσεις αγνοουμένων. Υπάρχει όμως μια γυναίκα που γνωρίζει την αλήθεια: η Οριάνα Πότσι-Βιτάλι, η κρυφή του ερωμένη, παντρεμένη με έναν πάμπλουτο γνωστό ελβετό επιχειρηματία. Η Οριάνα όμως επιλέγει να κρατήσει το στόμα της κλειστό για να μη μαθευτεί η ερωτική τους περιπέτεια, ώσπου στο τέλος, βασανισμένη από τύψεις, απευθύνεται στον παράνομο ντετέκτιβ Μάρκο Μπουράτι, γνωστό ως Αλιγάτορα. Ο Μπουράτι αναλαμβάνει την υπόθεση μαζί με τους πιστούς συνεργάτες του, τον ηλικιωμένο γκάνγκστερ Μπενιαμίνο Ροσίνι και τον Μαξ τον Μνήμη, παλιό μέλος της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Στην αρχή η υπόθεση μοιάζει αδιέξοδη, ώσπου ένα φαινομενικά ασήμαντο σημάδι θα οδηγήσει τους τρεις φίλους στη δίνη μιας σκοτεινής ιστορίας που θα τους αναγκάσει να έρθουν αντιμέτωποι με το πολυμήχανο εγκληματικό μυαλό του Τζόρτζιο Πελεγκρίνι. Οι πρωταγωνιστές της ιστορίας, απομεινάρια ενός αλλοτινού υποκόσμου που σιγά σιγά σβήνει, θα παλέψουν με κάθε τρόπο ενάντια στους εχθρούς τους και στη νέα τάξη πραγμάτων του οργανωμένου εγκλήματος έχοντας έναν ακόμα αντίπαλο να πολεμήσουν: τον αμείλικτο χρόνο.

Φήμη, επιτυχία, πλούτη· αλλεπάλληλα μεθύσια που ωθούν τον ήρωα στα όρια του αλκοολισμού, ένας νεκρός γάμος, οι ανικανοποίητοι σαρκικοί πόθοι του μεσήλικα. Για τον Γουίλφρεντ Μπάρκλεϋ, μυθιστοριογράφο, τελική πηγή αφόρητου εκνευρισμού γίνεται ο καθηγητής Ρικ Λ. Τάκερ, αμείλικτος στην απόφασή του να γίνει ο επίσημος βιογράφος του. Εγκλωβισμένοι σε μια μοιραία σχέση, διασχίζουν, χωρίς σκοπό και προορισμό, τη μισή Ευρώπη, ξεφορτώνονται τις γυναίκες τους, χάνουν τον αυτοσεβασμό και τις ψευδαισθήσεις τους. (. . .) Έργο παράφορα δυνατό, απρόβλεπτο, χωρίς να μπορεί να μπει σε συγκεκριμένη κατηγορία, οι "Άνθρωποι από χαρτί" είναι ό, τι πιο ιδιοσυγκρασιακό και πρωτότυπο έγραψε ποτέ ο Γουίλιαμ Γκόλντινγκ.

Η ιστορία είναι απλή: ένας νεαρός Γάλλος δημοσιογράφος, με ελληνική ρίζα από την πλευρά της μητέρας του, έρχεται στην Ελλάδα την περίοδο της μεταξικής δικτατορίας. Γνωρίζει μια νεαρή κοπέλα με πνευματικά ενδιαφέροντα και προοδευτική πολιτική τοποθέτηση, κόρη εκδιωχθέντος καθηγητή του Πανεπιστημίου. Θα την ερωτευτεί κεραυνοβόλα και μέσω αυτής θα γνωρίσει σημαντικούς ανθρώπους της πνευματικής ζωής της Αθήνας, όπως τον Άγγελο Σικελιανό κ.ά. Θα την ακολουθήσει στην εξορία, στον Άγιο Νικόλαο της Κρήτης, και αργότερα, όταν θα θεωρηθεί λεπρή (ενώ έχει προσβληθεί από φυματίωση), θα κάνει τα πάντα για να βρεθεί μαζί της στη Σπιναλόγκα παρ' ότι ο ίδιος είναι υγιής, διαλέγοντας τον έρωτα με τίμημα ακόμη και το θάνατο. Ζουν στη Σπιναλόγκα ένα χρόνο περίπου. Ο αφηγητής περιγράφει ρεαλιστικά τη ζωή στο νησί αποκαλύπτοντάς μας την οργάνωση και τον τρόπο που ζουν οι ασθενείς σε αυτό. Η "Απομόνωση" είναι ένα τρυφερό, ποιητικό, ερωτικό μυθιστόρημα και ταυτόχρονα μια στοχαστική ελεγεία για το χρόνο, την ασθένεια, το θάνατο, αλλά και την αληθινή βαθιά και ανιδιοτελή αγάπη και αφοσίωση, που όλο και λιγοστεύουν στους δύσκολους καιρούς μας.